Tussen 2013 en 2016 werkte ik bij de Gemeente Amsterdam. Het duffe, saaie, grijze ambtenarenbestaan bleek heel veel kleur te hebben.
Van iedere burger had ik een verhaal willen schrijven. Elk verhaal was uniek. De Amsterdamse burgers "zijn me een volkje" en als ambtenaar hebben ze wat van je nodig, of juist niet en leer je een scala aan nieuwe woorden. Woorden die duidelijk maken dat je niet gewenst bent, of danig in de weg zit. Maar ook dankbaarheid heb ik meegekregen, veel dankbaarheid en het ontroerende van deze mensen blijft meer bij dan de boze burger, want uiteindelijk begrijp je het scala aan emoties ook (werden we ook serieus in getraind).
Ik leerde er bescheidenheid en "niets is wat het lijkt" geheimpjes. Ik kreeg er mensenkennis. Ik leerde ook over de lelijke kant van de maatschappij; fraude en hoeveel stress armoede veroorzaakt en hoeveel armoede er nog is in ons rijke landje en hoe weinig oog daarvoor helaas is.
Wat voor mezelf heel leuk was dat ik van een ambtenarenbaan doorgroeide in de communicatie. Heel toevallig omdat ik een personeelsblad ontwierp samen met een team van Mokumse schrijvers en dit zo gewaardeerd werd dat ik werd uitgenodigd te helpen bij de Interne communicatie binnen de Gemeente Amsterdam.
Comments